New York staat bekend als een van de meest progressieve steden van de VS. Het is een smeltkroes van culturen, ground zero voor de homo beweging en Alexandria Ocasio-Cortez woont er. Ook het planningssyteem lijkt erg progressief. Over elke bestemmingsplanwijziging wordt gestemd in community boards. Deze community boards bestaan uit bewoners die een belangrijke rol hebben in de buurt (denk aan ondernemers, afgevaardigden van de kerk of activitsten). De burgermeester stelt een planning commission aan die uiteindelijk elke bestemmingsplanwijziging moet goedkeuren.  Daarnaast kondigde de burgermeester aan om 200.000 nieuwe betaalbare woningen te bouwen.

Maar als het boek Capital City van Samual Stein leest, wordt duidelijk dat New York vooral werkt voor vastgoedbaronnen. De planning commission wordt weliswaar benoemt door de burgermeester, maar hij benoemt voornamelijk vertegenwoordigers van de vastgoed industrie. De community boards hebben geen echte invloed en worden ook benoemd in plaats van verkozen. De nieuwe betaalbare woningen zijn eigenlijk niet betaalbaar (maar 30% gaat naar wat wij als sociale huur beschouwen, de rest is middenhuur) en zorgen ervoor dat de wijken die nu nog betaalbaar zijn in New York in snel tempo onbetaalbaar worden.

Maar deze lente werden er veel zeer progressieve maatregelen genomen in New York. En deze maatregelen kwamen van de staat New York, niet de stad. Mede door activisme van Cynthia Nixon (ja, van sex and the city) kwam er een progressieve meerderheid in de volksvertegenwoordiging van de staat van New York. De nieuwe volksvertegenwoordiging heeft twee belangrijke maatregelen genomen die New York én gelijker maker en groener.

HOUSING STABILITY AND TENANT PROTECTIONS ACT

  • Huisbazen mochten de huur met 20% verhogen als een woning vrij kwam. Dat mag nu niet meer.
  • Als de huur van een woning boven de $2733 per maand kwam, komt de woning automatisch op de vrije markt. Dat gebeurt nu niet meer.
  • Huisbazen mochten ‘verbeteringen’ aanbrengen aan het appartement en dan de huur verhogen. Hier komt nu een limiet aan en de verhogingen vervallen na 30 jaar.
  • Huisbazen mogen minder de maximum toegestane huur vragen. Maar ze mogen die huur ook weer verhogen. Wat er voor kan zorgen dat huurders opeens veel meer huur moeten betalen.
  • Fraude van huurbazen over wat de hoogst toegestane huur is komt vaak voor. Er zijn drie verschillende departementen verantwoordelijk die huurbazen moeten controleren. Nu kan een huurder de staat inschakelen om te controleren of hij/zij te veel betaald. Is dat het geval wordt de huurbaas beboet door de staat. Voor deze wet was het vaak niet duidelijk welk departement de controles moesten uitvoeren. Bovendien verviel een klacht als de controleurs na drie keer proberen niet in het appartementencomplex konden komen.

NEW YORK GREEN NEW DEAL

  • De ‘dirty buildings bill’ is de belangrijkste provisie van de Green New Deal. De grootste 50.000 gebouwen in New York moeten 40% van hun uitstoot verminderen in 2030 en 80% in 2050 door het beter isoleren van nieuwe gebouwen. Gebeurt dat niet, dan kunnen er boetes opgelegd worden die oplopen tot miljoenen dollars per jaar.  Naar verwachting zal dit leiden tot een reductie van Co2 uitstoot in 2030 van 40%.
  • In 2050 moet 85% van de uitstoot in New York worden teruggebracht. De laatste 15% uitstoot mag gecompenseerd worden door middel van investeringen in bossen en de agrarische sector.
  • Er wordt een raad opgezet (Climate Action Council) van afgevaardigden van verschillende ambtelijke departementen en vertegenwoordigers van politici. De raad is verantwoordelijk voor het integreren van al het beleid. Elke vier jaar moet de raad rapporteren wat ze bereikt hebben en desnoods wijzigingen in het beleid voorstellen.
  • De energie die opgewekt wordt moet in 2040 100% vernieuwbaar zijn. Dat betekent dat New York in 2040 alleen nog maar op elektriciteit functioneert.
  • Tussen de 35-40% van alle investeringen worden gedaan ten bate van gemeenschappen die de investeringen het beste kunnen gebruiken.
  • Aanleg van groende daken met planten, urban farms en zonnepanelen.

Opvallend aan deze maatregelen is dat er niet alleen is nagedacht over wat er bereikt moet worden, maar ook wie het bereikt moet worden en hoe het beleid gecontroleerd moet worden. Niet langer huurders zijn straks verantwoordelijk voor het controleren van fraude, maar de staat. Er kunnen flinke boetes opgelegd worden aan de eigenaren van gebouwen die weigeren hun gebouwen te vergroenen. Daarnaast wordt er flink geïnvesteerd in kwetsbare gemeenschapen. De gedachte hierachter is dat kwetsbare gemeenschappen het meeste last hebben van de klimaat crisis. Vaak hebben zij te maken met gezondheidsklachten wegens fijnstof (astma e.d.) en zijn ze veel geld kwijt aan slecht geïsoleerde gebouwen.

Na jaren actie voeren lijkt het er nu op dat er een linkse lente is aangebroken in New York. Huurders krijgen meer rechten en de stad maakt werk van de klimaatcrisis.

Categorieën: Geen categorie