Hoe werken CLIUDs bij strategische keuzes voor infrastructuur (bijv. energie, mobiliteit en water) en het behalen van langetermijn maatschappelijke doelen zoals duurzaamheid, leefbaarheid en veiligheid?
In dit deelproject is de relatie tussen strategische planning en incrementele gebiedsontwikkeling onderzocht. Terwijl strategische planning zich richt op langere termijn ontwikkelingen met als doel om de leefbaarheid van steden in de toekomst te kunnen garanderen, wordt incrementele gebiedsontwikkeling gekenmerkt door een geleidelijk proces waarbij actoren elke stap onderhandelen en coördineren. Dit geleidelijke proces resulteert in een continue systematische update en formalisering van (normatieve) regels. Het deelproject onderzocht de effectiviteit van de evoluerende regels in incrementele gebiedsontwikkeling ten aanzien van strategische planning. Hiervoor is onderzoek gedaan naar drie casussen: het Marineterrein (Amsterdam), Oosterwold (Almere) en Carré de Soie (Lyon). Een belangrijk inzicht uit het project is dat er kritisch naar termen als ‘adaptieve planning’ en ‘incrementalisme’ gekeken moet worden en dat er risico’s verbonden zijn aan het volledig loslaten van planningsprocessen.